Kerken

In haar column in De Gelderlander van zaterdag 11 februari (Dat ene beeld op mijn netvlies) doet mevrouw Van Scherrenburg tamelijk neerbuigend en smalend over de mogelijke rol van de kerken bij de bestrijding van de armoede in Nederland. Dat kan en zal allemaal wel weinig
voorstellen.

Misschien had mevrouw Van Scherrenburg de moeite moeten nemen wat meer informatie in te winnen. Ja, kerken zijn gemarginaliseerd in de huidige maatschappij. Maar juist in de marge van de samenleving spelen ze wel een rol van betekenis. Ze vullen de gaten op, omdat de overheid in dit land steken laat vallen. Kerken proberend daar hulp te bieden, waar andere hulpverleners niet meer willen of kunnen komen. Nee, de hulp is niet grootschalig. Daarvoor zijn de (financiële) middelen niet meer aanwezig. In het geval van de Rooms-Katholieke Kerk is het vaak de Caritas die op bescheiden schaal financiële noodhulp biedt, waardoor de ernstigste nood gelenigd kan worden. Het is allemaal niet spectaculair, maar wel doeltreffend.  Caritas is geïnteresseerd in het oplossen van prangende problemen in niet in de (religieuze) overtuiging van de hulpvrager.

Ik kan mevrouw Van Scherren burg gerust stellen: nu de armoede groeit en de nood toeneemt, weten burgers en instellingen de Caritas weer goed te vinden. Overigens is het bijna schattig dat mevrouw Van Scherrenburg alle heil van de overheid verwacht. De naoorlogse geschiedenis leert dat zulks een illusie is.

Over

Caritas de Liemers, verleent hulp op allerlei manieren.